Verilen bu cezaları Yeni Birlik'te "Gazeteci, bir başka gazeteci için yüreği sızlar" başlıklı yazısında ele alan Çevik, şunları ifade etti:
Basın mesleği çok zor ve stresli bir meslektir.
Hele hele 60’lı, 70’li ve 80’li yılların imkânsızlıkları ve zorlukları göz önünde bulundurulduğu zaman bu mesleği icra edenlerin yıpranma payları çok yüksekti… O yüzden o yıllarda gazeteciler 20 yıllık hizmetten sonra emekli oluyorlardı…
O devirlerde hükümetlerin basın üzerindeki baskısı, ülke yönetiminde söz sahibi olan askerlerin “benim gazetecim ve düşman gazeteci” gibi ayrımlar yapıp gazete çalışanlarının hayatlarını karartmaları hiç de anormal sayılmıyordu.
O devirlerden gelen Nazlı Ilıcak ve bir derece o devirleri biraz yaşamış Altan kardeşler gazeteciliğin bütün cilvelerini yaşamış kişiler.
FETÖ Medya Yapısı davasında aldıkları “ağırlaştırılmış müebbet” cezası her gazeteci gibi benim de içimi burktu. İlk duyduğumda “hüzünlenmedim” desem ve birkaç saat bunu etkisi altında kalmadım desem yalan olur.
Görülüyor ki iş FETÖ davası oldu mu bazı yargıçlar “cezayı keselim bu işten kurtulalım sonra temyiz safhasında düzeltme yapılır” gibi bir tutum içindeler…
Nazlı Ilıcak, bir demokrasi meleği değildi hiçbir zaman da olmadı. Kimse kendini kandırmasın. Tam aksine bazen askeri rejimlerle iş birliği yapıp demokrasiye çelme takanlarla bile yoldaş oldu. Sonunda yılana sarıldı ve FETÖ ile derin bağlar kurdu…
Taraf gazetesi ile Ahmet Altan’ın yaptıkları ortada. Türkiye’de siyaset mühendisliği yapmaya kalkan bu gazete şaibeler dolu bir yayın hayatı geçirdi… FETÖ bu gazeteyi ve Ahmet’i kullandı…
Gazetecilik, darbecilere hizmet ettiği zaman işler değişir. O zaman darbeci olursunuz ve bu mesleğe de ihanet etmiş olursunuz. Cezalarda ise kantarın topu gerçekten şaşmış…
FETÖ’nün medya ayağı ceza alıyor ama kimse 28 Şubat’ın medya ayağına dokunmuyor. Esas bu mu adalet?
Bizleri 28 Şubat darbesi perişan ederken bugün yüreklerinin sızladığını söyleyen gazeteci kardeşlerimiz neredeydi?
